De Duitse oorlogsindustrie, dat wordt nog eens wat!

Politici staan niet bekend om het hebben en vasthouden aan principes. Het belemmert namelijk het politieke spel van wheeldealing. Principes zijn valuta in de politiek; iets wat uitgeruild kan worden. Het is dus enigszins vermakelijk te zien hoe ze het ene narratief aan het andere verbinden, ondanks dat deze eigenlijk tegenstrijdig zijn.

Zo waren er deze week weer legio voorbeelden over de inconsistenties die de politiek creëert. Zo beklaagde mindef Ollongren zich over het feit dat pensioenfondsen en andere institutionele investeerders te weinig in de defensie-industrie investeren. Dit was natuurlijk lachwekkend, want als de overheid iets heeft gedaan, dan is het wel om alles wat niet duurzaam is “oninvesteerbaar” te maken. Dit gaat onder andere via de EU en haar ESG (Environmental, Social, and Goverenance) wetgeving. Zo is investeren in kolen en andere fossiele energieprojecten/bedrijven steeds meer een no-no. Zie ABP wat deze politieke agenda perfect uitrolt door Shell uit de portefeuille te knikkeren. Dat Shell sindsdien zowat verdubbeld is zullen we maar even laten voor wat het is.